شهید صفدر محمدی

دومین معلم شهیدآموزش وپرورش کامیاران

اخبارکامیاران:شهید صفدر محمدی در سال 1336 در خانواده ای مذهبی در کرمانشاه به دنیا آمد.

او پس از گرفتن مدرک ششم ابتدایی در زادگاهش، همراه با تحصیل به کارگری مشغول شد تا بتواند کمک خرجی برای خانواده اش باشد.

به گزارش واحدخبراخبارکامیاران،او انسانی بود کم حرف ولی فعال، اگر تصمیم به کاری می گرفت با پشتکار آن را انجام می داد.

در سال 1355 موفق به دریافت دیپلم طبیعی شد و بعد از آن به خدمت سربازی رفت و خدمتش را سال 1357 به اتمام رساند.

در زمان انقلاب نیز در کلیه ی راهپیمایی ها و تظاهرات به صورت فعال شرکت می کرد که با پیروزی انقلاب اسلامی جهت خدمت به ولی نعمتان ایران اسلامی در بنیاد مستضعفان مشغول به خدمت شد.

پس از گذشت شش ماه کار شبانه روزی در بنیاد مستضعفان،جهت باز سازی آموزش و پرورش منطقه کامیاران همراه به شهید محمد کریم غفاری و سایر خواهران و برادران به منطقه اعزام و شبانه روز به فعالیت مشغول شد.

عصر روز 6 شهریور ماه 1359شهیدان محمدی وغفاری که برادر بزرگتر شهید غفاری نیز همراه آنان بود جهت حل پاره ای از مشکلات آموزش وپرورش کامیاران به ویژه در امر مدرسه سازی عازم کرمانشاه می شوند.

متاسفانه جنایتکاران گروهک تروریستی دمکرات برروی پل راز آور در 10کیلومتری کامیاران به سمت کرمانشاه چون دزدان وحرامیان گردنه ها کمین کرده وبه محض رؤیت خودرو شهیدان آنان را به رگبار می بندند.

براساس اخبار به دست آمده از خود گروهک ها روایت است که این دلاوران در جنگی نابرابر تا آخرین گلوله با جانیان جنگیده واگر گلوله هایشان تمام نمی شد چه بسا از نظر نظامی هم پیروز میدان بودند.

سرانجام این دو معلم قهرمان با بدنی ریش ریش به اسارت تروریست ها درمی آیند وبدون کوچکترین ترحمی به این عزیزان زخمی دهها کیلومتر آنان را با پای پیاده به سمت سنندج از میان کوهها ودره ها حرکت می دهند.

وبعد از مدتی به زندان دولتو در سردشت منتقل می شوند که زندان دولتو در حقیقت زندان مرکزی گروهک تروریستی دمکرات درآن سال ها بوده است.

26 ماه اسارت با شکنجه های قرون وسطائی خللی در اراده وعزم شهیدان زندان دولتو ایجادنکرد ودر حقیقت این اعضای گروهک ها بودند که زندانی رزمندگان سپاه اسلام بودند.

به همین خاطر سرکرده این جنایتکاران به نام عبدالرحمن قاسملو در سفری به بغداد با صدام معدوم دیدار می کند ومراتب حلقه به گوشی خود را به عرض ولی نعمتش صدام حسین می رساند.

در حقیقت تصمیم به بمباران زندان دولتو در این دیدار گرفته می شود چرا که بعد از مدت کوتاهی از ملاقات بغداد اعضای گروهک دمکرات که مسئول ونگهبانان زندان بوده در کمتر از نصف روز زندان را ترک می گویند وبه جاهای امن می روند.

به ناگاه آسمان دولتو توسط جنگنده های عراقی قرق می شوند وبعد از چندین دور که گویا ادای قهرمانان را درمی آورند موشک های اهدائی استعمارگران به صدام را به سوی زندان شلیک می کنند ودهها تن از رزمندگان بی دفاع از جمله این دو شهید ومعلم دلاور را به شهادت می رسانند تا لکه ننگی باشد برپیشانی این گروهک تروریستی که حتی به هم زبان های خودشان هم رحم نکردند وهمه آن دلاوران را به تیغ موشک های بعثی ها سپردند.

واین بزرگترین سند این خیانت است که در طول بمباران زندان حتی یک نفر از اعضای این گروهک خبیث زخمی هم نمی شوند چرا که همانگونه که در پاراگراف بالاتر درج شد جنایتکاران آنجا را ترک گفته بودند درحالی که تمامی درهای زندان واتاق ها را دوقفله کرده بودند که احدی نتواند فرارکند.

و در نهایت آن دلاوران به عرش پیوستند اما دانش آموزان کامیاران دو یار دلسوز را از دست دادند دلسوزانی که نا این لحظه وبعد از شهادت شان هیچگاه در کامیاران شاهد مدرسه سازی به آن اندازه که در،زمان بسیار کوتاه مسئولیت آن عزیزان ساخته شده بود نبوده ونخواهیم بود.

به عنوان نمونه در آن مدت بسیار کوتاه مدارس صلاح الدین ایوبی،شهید رجائی،شهید محمد کریم غفاری(این مدرسه بعداز شهادت آن شهید والامقام متبرک به اسم مبارکش گردید) ،شهیدشبلی وشهید فهمیده،شهیدان نواب صفوی ومنتظری ساخته شدند.

هرچند آموزش وپرورش کامیاران می بایست نسبت به شهید صفدر محمدی ادای دین می نمود ویکی از مراکز تحصیلی کامیاران را به نام این بزرگوار نامگذاری می نمود تا یاد وخاطره فداکاری های آن دلاور همچنان در فضای شهرودیارمان باقی بماند.

تصویر ومتن اولیه:دارالشهدا

ادامه متن :اخبارکامیاران